Mome bratu u daljini
Jevtanu, koji je otišao u Novi Sad, u gimnaziju

Iz kršnijeh ovih stjena,
Gdje no krvca premilena
Srpskog roda vri; -
Gd;e no srpska vila živi,
Gdje se leže soko sivi, 1
Kojemu se svijet divi
Kad poklikne, poleti;

Otiš o si, brate mili,
Sa drugovi tvoji čili
Na daleki kraj; -
Otišo si Fruško; Gori
- Al' ;e divno, Bože, stvori! -
Tu se srpska p;esma hori,
Tuje zemni ra;!

Otiš'o si brate mio,
Tu si knjigu prigrlio
Da iskustva stečeš zrak,
Da t' nauka snage dade,
Jer ona je ove nam sade,
Bez nje moći ne imade,
Ona goni mrak.

Pa de uči, brate mili,
Sa drugovi tvoji čili -
TruD polaži knjizi toj!
Kad „naučiš", tvoji dani
Biće srećom obasjani;
Kad naučiš, onda počni
Radit', živit' za rod svoj!